Die wit rotte van Afrika

Hierdie benaming kom uit Eben Venter se boek Horrelpoot (wat ek nie kon klaar gelees kry nie). Dit kom elke keer in my gedagtes op as ek met ‘n sekere soort blanke te doen kry. En ek voel sleg daaroor dat ek so aan hulle (ons!) dink, want ek weet waar hulle vandaan kom, en ek wil daarby uitkom hoekom ek simpatie met hulle het.

Die soort blanke waarvan ek praat is nou nie die subtiele rassis nie, maar die soort wat nie hul haat en rassisme probeer wegsteek nie, en wat die kruste maniere vind om dit ten toon te stel. Hulle wyk vêr af van die naasteliefde en beskawende invloed van die Christendom, en gee eerder vrye teuels aan hulle haat.

Hulle aksies is ongelooflik dom, in die sin dat dit op geen manier kan lei na die bereiking van hulle veronderstelde doelwitte nie. Hulle bereik niks, behalwe om vyande vir hulself (en alle ander wit mense) te maak nie. Op geen manier kan die haatlike goed wat hulle op padtekens krap, die walglike blogs wat hulle begin, en die manier hoe hulle fisies dreigend en onaangenaam optree, byvoorbeeld deur met ‘n 4X4 spesiaal vinnig op swart voetgangers af te peil, hulle saak bevorder nie. Hulle maak nie eers vriende vir hulle saak onder hul eie mense nie, soos gesien kan word aan die manier hoe hulle probeer om ‘n vroulike Afrikaanse blogger te intimideer.

En hulle het ‘n obsessie oor seks met swartmense. Enigeen wat nie hulle haat vir swartmense deel nie, word op belaglike wyse beskuldig daarvan dat hy/sy seks met swartmense wil hê.

Hoe kom dit dat daar sulke mense is? Ek sal nie die gewone redes uitlaat nie, want ek betwyfel nie die waarheid van hierdie redes nie:

* Hulle kom uit ‘n patriargale en kolonialistiese denkstelsel, waar wit bo swart, en manlik bo vroulik gestel is.
* Hulle het ‘n settelaarsmentaliteit, dws hulle glo dat die plaaslike bevolking onderwerp en onder gehou moet word.

Maar ek dink nie hierdie redes is die volle prentjie nie, en ek wil nou my redes gee hoekom ek ook simpatie met hierdie mense het. Dis asof hulle geteel is as voetsoldate van Westerse kapitalisme.

Soos ons Engelssprekende landgenote lief is om uit te wys, is die meeste van hierdie voetsoldate Afrikaans. Hulle Pa’s en Oupas was die polisiemanne, beamptes en mynkapteins wat die Apartheidstelsel toegepas het, die vuilwerk gedoen het, die houe uitgedeel het, terwyl die Engelse, as eienaars van die grootste deel van die ekonomie buite landbou, ‘n sagter houding kon inneem, en nog steeds kon baat by die verdukkende stelsel.

En mense maak deesdae graag asof daar nie iets soos ‘n Koue Oorlog was nie. Afrikaners was een van die groepe wat deur die ware magshebbers in Washington en London misbruik is om die vuilwerk te doen van die beveiliging van Westerse oorheersing van die Derde Wereld. Ja, hulle moes veral keer dat Suid-Afrika se myne – wat ‘n konstante stroom van inkomste aan Engelse elites (veral) genereer, in die kommuniste se hande val. En sommer probeer help om Angola en Mosambiek se rykdomme uit die kommuniste se hande te ruk, om dit aan Westerse kapitalisme beskikbaar te stel.

Afrikaners is eintlik grootgemaak vir hierdie rol – van kleins af baie gehoorsaam aan gesag, moenie gesag bevraagteken nie, en seuns is van van kleins af geleer om semi-militer te wees.

En toe is daar tussen die Britte, Engelse mynbase in SA, en die Engelsgesinde swartmense van die ANC skielik besluit hulle is moeg vir die Afrikaners. Die Engelse kon net so ‘n goeie deal met die ANC maak met betrekking tot die beveiliging en uitbreiding van Engelse belange in SA as wat hulle tussen 1902 en die 1980’s met die Afrikaners gehad het. Toe dit gebeur het, is hierdie voetsoldate se wereld omgekeer.

Skielik, in die nuwe Suid-Afrika, dra hulle (as ‘n klas van die Afrikaners) die meeste van die blaam, en is ook die mees kwesbaar in terme van werksverlies onder die nuwe omstandighede. Armoede is aan die toeneem onder hulle, en daar is die kwessie van chaos en bloedige misdaad in Suid-Afrika – iets waaraan almal maar uitgelewer is deur ‘n regering wat meer as ‘n dekade in ontkenning daaroor was, en eintlik nog steeds is.

En die Afrikaner elites het hulle tot ‘n groot mate in die steek gelaat. Baie ryk Afrikaners verengels, emigreer, of verpretensieus eerder as om hierdie mense te help om ‘n nuwe visie en geleenthede te vind.

Nie dat ek hierdie rassistiese voetsoldate heeltemal wil verskoon nie; mens is nog steeds moreel verantwoordelik vir jou dade, en as jy politieke aksies wil neem, moet jy darem dink wat jy wil bereik, en hoe jou aksies daartoe gaan bydra.   Maar hulle het tog ‘n bepaalde geskiedenis wat mens kan help om hulle te verstaan.